Ορεινό παραδοσιακό χωριό του νομού Χαλκιδικής κτισμένο ανάμεσα στα όρη Δρεβενίκος και Σουγκλιάνη με υψόμετρο 540μ.Περιλαμβάνει τους οικισμούς Βαρβάρα,Καλύβια Βαρβάρας,Χρυσή Ακτή,Ανω και κάτω κρινάκια και τη νησίδα Καυκανάς.Με καλντερίμια….
γειτονιές, πέτρινα σπίτια, σχέδιο πόλεως σε σημαντικό τμημα του, με μεγάλη δασική και κτηματική έκταση που ανέρχεται στα 90.300 στρέμματα.

Με 2 πανέμορφους καταρράκτες στη θέση Νεροπρίονο-Κηπουρίστρα, ένα πανέμορφο δάσος πνιγμένο μέσα σε καστανιές και οξυές. Επίσης με αθλητικο-πολιτσιστικούς συλλόγους, εκκλησίες, πέτρινες βρύσες και παραλιακή ζώνη! Πληροφορίες για το όνομα του χωριού δεν υπάρχουν δυστυχώς, αναφέρεται πάντως οτι η στην Αγ.Βαρβάρα οφείλεται η ονομασία η σε κάποια βασίλισσα ονόματι Βαρβάρα.

H κοινότητα Βαρβάρας αναγνωρίσθηκε επίσημα απο το Ελληνικό κράτος στις 26-6-1918 και το όνομα προϋπήρχε πριν τη αναγνώριση της.Οι συνοικισμοί που την απάρτιζαν ήταν η Βαρβάρα η Ολυμπιάδα(Καλύβια Βαρβάρας)και η προβίτα η οποία δεν υπάρχει σήμερα και αποτελεί τμήμα του δ.δ. Ταξιάρχη. Η Βαρβάρα ανήκε στη συνομοσπονδία των Μαντεμοχωρίων και πρωτοστάτησε στον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα του 1821 με τον αγωνιστή Γεώργιο Αστερίου. Όταν οι Τούρκοι έκαψαν τα γύρω χωριά τη Βαρβάρα την βρήκαν έρημη ενώ κατά τον εμφύλιο ξανά ερημώθηκε από το κράτος για λόγους ασφαλείας. Στο Μακεδονικό αγώνα η Βαρβάρα έλαβε μέρος με τον μεγάλο οπλαρχηγό Χαλκιδικής Αθανάσιο Μινόπουλο. Το 1932 μεγάλος καταστροφικός σεισμός ισοπεδώνει ολοσχερώς όλο το χωριό το οποίο ξανά χτίζεται με το καιρό. Πάντως η ευρύτερη περιοχή του διαμερίσματος της Βαρβάρας παρουσιάζει κατοίκηση από το 14 αιώνα από αρχαιολογικά ευρήματα στη θέση Ρέτσινι, Δρεβενίκος και τμήμα κάστρου στη περιοχή Ζέρναβος. Σήμερα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αρναίας και κατοικείται από 712 άτομα.